Licencjat, tytuł magistra, inżyniera wciąż cieszą się prestiżem
System edukacji w Polsce jest kilkustopniowy. Po reformie z 1999 roku szkolnictwo dzieli się na etap: podstawowy, gimnazjalny, ponadgimnazjalny równorzędny z zawodowym i technicznym oraz wyższy.
Nauka w podstawówce trwa sześć lat. Następnie uczeń trafia do trzyletniego gimnazjum. Po jego skończeniu może wybrać: trzyletnie liceum ogólnokształcące, trzyletnie liceum profilowane (zastąpiło dawne liceum zawodowe), zasadniczą szkołę zawodową albo czteroletniego technikum.
Absolwent ZSZ może kontynuować naukę w trzyletnim technikum uzupełniającym i uzyskać średnie wykształcenie (zdając egzamin dojrzałości). Innym sposobem na zdobycie średniego wykształcenia przez absolwenta zawodówki jest ukończenie ogólniaka, w którym nauka trwa dwa lata (uzupełniające LO).
Osoby, które ukończyły liceum ogólnokształcące albo profilowane bądź technikum (czyli mające średnie wykształcenie), a nie dostały się na studia lub nie były zainteresowane tego typu kształceniem, mogą kontynuować naukę w szkołach policealnych. Aby ubiegać się o przyjęcie do tego rodzaju placówki, nie trzeba dysponować maturą.
Po ukończeniu szkoły ponadgimnazjalnej, mają maturę, można ubiegać się o przyjęcie na studia. Po reformie z 2007 roku (zakończeniu procesu bolońskiego) nauka na studiach I stopnia trwa trzy lata. Wyjątkiem są studia inżynierskie. Reforma nie objęła wybranych kierunków, na których studia prowadzone są w trybie jednolitym (5- lub 6-letnim).
W zależności od rodzaju studiów ich absolwenci otrzymują: licencjat, tytuł magistra, inżyniera.
